Tezcan Durna[1]

Siyaset felsefecisi Prof. Dr. Nilgün Toker, 12 Eylül’ün toplumsal hayatta hala devam ettiğini söylüyor. Toker, “Zalim rejimlerin başardığı, toplumları kendi zulümlerine yandaş ve ortak yapabilmeleri. Yoksa devam edemezlerdi” diyor.

ANKARA - 12 Eylül'de öğretmenlikten ihraç edilen şair Ahmet Telli, “12 Eylül faşizmi hala hayatımızın içinde ve sokakta" derken, 15 Temmuz sonrası ihraç edilen akademisyen Cenk Yiğiter ise, darbe geleneğinden kurtulmanın yolunun güçlü toplumsal bir barış hareketinde olduğunu söyledi. 

Prof. Dr. Şebnem Oğuz, 40. Yılında 12 Eylül rejiminin “geçmediğini”, aksine çeşitli revizyonlardan geçerek daha da kurumsallaştığını söyledi. Oğuz, “12 Eylül’ün 40 yıldır hâlâ ‘geçmeyen’ en önemli etkisi darbeyle kırılan emekçilerin ve solun örgütlü gücünün 80 öncesindeki düzeyine bir daha asla dönememiş oluşu” dedi.

Siyaset bilimci profesör Şebnem Oğuz, bianet’e 40. yılında 12 Eylül 1980’in Türkiye’nin ekonomi, siyasal hayat ve devlet aygıtıyla bitmeyen ilişkisini anlattı.

Whatever the circumstances that gave rise to the “Academics for Peace Petition,” today there are important aspects of that statement and the process it unleashed that we must not lose.[1] Beyond the conjunctural reasons that the petition has been the subject of relentless attack as a useful target for the highest levels of the Turkish regime, there are also other reasons it has proven to be such a focal point.

On August 24, 2020, HRFT released a report on the current situation of Academics for Peace. The English version of the report is now available at:https://t.co/II1nre8xU9 pic.twitter.com/46uxF1hDaC

— TİHV Akademi (@tihv_akademi) September 16, 2020

#TTBninYanındayız

#İyikiTTBvar

Türkiye’de ana akım medya oldum olası devletçi, milliyetçi ve seçkinci olmuştur. Buna rağmen, ana akım medya çok sayıda kaliteli Türk ve Kürt gazetecinin yetiştiği, olgunlaştığı, habercilik yaptığı bir mecra olarak, 2000’lerin ortalarına kadar az çok alternatif bilgi ve habere kaynaklık etmiştir. Ülkemizde bilhassa 2007 yılı sonrasında ana akım medyada gerçek olaylara ilişkin haber okumak imkansızlaşmış, iktidarın baskı ve yasaklarıyla ve değişen medya sahipliği yapısıyla, ana akım medya organları birer propaganda makinesine dönüşmüştür.

Akılla dalga geçmek mi dersiniz, hakikat gaspı mı? Resmen “düşen” işsizlik rakamlarına göre varlığı belirsiz Özge “uzay boşluğundan” haykırıyor hikâyesini. Siyasal iktisatçı Ali Rıza Güngen, krizden Covid-19 yönetimine paralelliklerle “bilanço dışı politika”yı anlatıyor. Kapitalizmin tahribatını kaydetmeye “enkazbilim” adını veren Aslı Odman'a göre ise veri toplamak bir direniş.